تحلیل شخصیّت زن در آثار بلقیس سلیمانی

شخصیت و شخصیت پردازی در داستان نویسی معاصر، دارای اهمیت فراوانی است. در داستان نویسی، انتخاب شیو? شخصیت پردازی، نویسنده را دارای سبک می کند و بر جذّابیت و ارزش مندی اثر او می افزاید. تحلیل شخصیت در داستان، یکی از شاخه های نقد ادبی است که در داستان نویسی و نقد مدرن طرفداران زیادی دارد. تحوّل در شیوه های کهن و گسترش شیوه های نوین در شخصیت پردازی معاصر بر اساس رویکردهای روان شناختی و جامعه شناختی، باعث توجه خاصّ منتقدان به تحلیل شخصیت در آثار معاصر شده است. از این رو پایان نام? حاضر با توجه به اهمیت شخصیت در داستان، به تحلیل شخصیت زن در آثار خانم بلقیس سلیمانی پرداخته است. در این تحقیق با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، بهره گیری از شیو? استقرایی و روش تحلیلی، از جزئیات به کلیات رسیده و به ارزیابی موضوع پژوهش پرداخته ایم، که با توجه به ضرورت موضوع از روش تحقیقات میدانی و مصاحبه نیز بهره برده ایم. بازکاوی شخصیّت زن در آثار بلقیس سلیمانی گویای این است، که زن در آثار این نویسنده نقش محوری دارد. در تقابل با مرد نیست، بلکه همسو و هم جهت با او در زندگی اجتماعی ایفای نقش می کند. چهر? زنی آرمانی نیست، بلکه شخصیّتی کاملاً طبیعی دارد و نویسنده قصد قهرمان پروری زن و برتری دادن او بر دیگر شخصیت های داستان هایش را ندارد. همچنین کثرت تیپ شخصیت های زن در آثار سلیمانی، نشان از زنده بودن محیط داستان او دارد.